مقایسه تأثیر دو روش درمانی سوزن خشک و آموزش اصلاح پاسچر بر پارامترهای درد، ناتوانی عملکردی گردن و آستانه فشاری در بیماران مبتلا به سندرم نقاط ماشه ای فعال عضله تراپزیوس فوقانی: مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی (مطالعه مقدماتی)

مقدمه : نقطه ماشه ای در عضله تراپزیوس فوقانی، یافته شایعی در افراد مبتلا به دردهای ناحیه گردن است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر دو روش درمانی سوزن خشک (dry needling) و اصلاح پاسچر بر پارامترهای درد، ناتوانی عملکردی گردن (neck disability index یا ndi) و آستانه فشاری (pressure threshold یا pt) در شرکت کنندگان مبتلا به سندرم نقاط ماشه ای عضله تراپزیوس فوقانی صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی و یک سوکور بود که در آن 15 شرکت کننده به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. گروه اول درمان سوزن خشک و فیزیوتراپی رایج، گروه دوم آموزش اصلاح پاسچر و فیزیوتراپی رایج و گروه سوم (گروه شاهد) فقط فیزیوتراپی رایج دریافت نمودند. اثرات درمانی از سه جنبه pt (آلگومتر)، شدت درد (visual analogue scale یا vas) و ndi طی سه مرحله (پایه، جلسه آخر و 6 هفته بعد از درمان) مقایسه گردید. یافته ها: با وجود اثرات معنی دار هر یک از روش های درمانی در افزایش pt، کاهش شدت درد و ndi (050/0 > p)، اما هیچ کدام از روش های درمانی در جلسه آخر نسبت به دیگری برتری معنی داری نداشت (050/0 < p)؛ در حالی که 6 هفته پس از درمان، دو گروه سوزن خشک و اصلاح پاسچر تغییرات معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان دادند (050/0 > p). توان آزمون آماری در متغیر vas در آخرین جلسه و 6 هفته بعد از درمان به ترتیب 68 و 79 درصد بود. نتیجه‎گیری: با توجه به تأثیرات مثبت گروه های درمانی در طی زمان و تفاوت معنی دار دو گروه درمانی سوزن خشک و اصلاح پاسچر نسبت به گروه شاهد 6 هفته بعد از درمان، استفاده از این دو روش درمانی در شرکت کنندگان مبتلا به نقاط ماشه ای فعال عضله تراپزیوس فوقانی توصیه می شود.